Van Rur naar Rhein

Opnieuw ging de wekker vroeg. Vandaag zouden we vroeg weggaan, zodat we de 15 km die we achterliepen in konden halen. Na een frisse douche en een stevig ontbijt pakten we de fietsen om de tassen er op te zetten. Weer een lekke band. Een erg grote verrassing was het niet, want de lekke band van gisteren was veroorzaakt door de fietsenmaker, die de binnenband had gedraaid. Er was dan ook bij de naad een gaatje ontstaan en ondanks onze geweldige plakkunsten hadden we het niet kunnen voorkomen dat deze door zou scheuren, dit is dan ook gebeurd. Reden voor paniek was er niet, want we hadden een nieuwe binnenband en optimistisch gingen wij voor de vierde keer de band eraf halen om het probleem nu voorgoed op te lossen. Onze optimistische houding zakte al snel gedeeltelijk in elkaar, want ook gisteren bleek ons de verkeerde binnenband te zijn verkocht. De binnenband die ons was verkocht was een band voor een racefiets, een 1¼, echter hadden wij een 1,4 nodig en was deze band dus te dun. Met deze band in het wiel gingen we nog enig optimistisch naar de fietsenmaker in het plaatsje waar we nog waren. Daar aangekomen bleek het dat zij met vakantie waren en we dus eerst 20 km moesten fietsen. Met een zwabberende achterband reden we naar het plaatsen Düren, waar we enorm goed zijn geholpen binnen een half uur! Gelijk hebben we 2 nieuwe binnenbanden gekocht en een verlenging voor mijn ventiel. Terwijl de goede band erop werd gezet, dronken we een kop koffie. Na deze betere voorbereiding deden we de nodige boodschappen bij de supermarkt, zodat ook de proviand in orde was en we goed op weg konden.

Nadat we weer meer dan uur verloren hadden aan die band, konden we eindelijk fietsen. We verlieten de Rur en fietsten goed door. Met een constante snelheid van 23 km/h kwamen we lekker vooruit en bereikten we al gauw prachtige landschappen. We fietsten tussen de mais en tarwe en boven ons vlogen de buizerds. Dit zorgde voor hele bijzondere plaatjes. De warmte was een stuk minder erg, namelijk maar 26 graden, en de zijwind zorgde voor een verkoeling. Nadat we in totaal al 75 km hadden gefietst besloten we een pauze te houden bij het slot van Miel, een tot golfclub omgebouwd landgoed. Hierna volgde een forse klim, die langer duurde dan we dachten op de route te hebben gezien. Maar de gouden regel ‘Na elke klim volgt een afdaling’ ging natuurlijk weer op en we mochten dan ook genieten van een heerlijke afdaling. En ja hoor daar was het dan, de Rijn. We kwamen gelijk door een leuk toeristisch plaatsje, Remagen, maar we moesten nog 10 km verder omdat we nog een aantal kilometers moesten inhalen. We eindigden in een leuk plaatsje genaamd Bad Breisig en hebben 117 km gefietst.

Nog niet alle kilometers zijn ingehaald, maar na het moeizame begin was dit zeker een geslaagde dag. Tot morgen!